Op 15 september 2008 viel Amerikaanse zakenbank Lehman om en ging er een schok door de hele financiële wereld. De daaropvolgende kredietcrisis zou de hele wereld in een diepe recessie stortten. En zoals vaak het geval is, begon het met goede bedoelingen. De Amerikaanse politici – zowel links als rechts – wensten het eigen woningbezit te stimuleren, ook onder inwoners met een lager inkomen. Omdat er volop vertrouwen was in een constant stijgende huizenprijs, werd de rommelhypotheek geboren. Dankzij deze hypotheek kon vrijwel iedere Amerikaan een hypotheek krijgen. Aflossing leek niet echt noodzakelijk, vanwege de permanente waardestijging van onroerend goed. De hypotheek zou immers altijd gedekt zijn door de mogelijkheid om het onderpand te verkopen. De nieuwe stroom hypotheken werd weer in pakketjes doorverkocht met een hoogste kwaliteitsstempel van de kredietbeoordelaar. Deze producten werden over de hele wereld gekocht als zijnde beleggingen met hoge opbrengst en weinig risico. Toen de prijzen van onroerend goed in de VS toch begonnen te dalen was duidelijk dat het in feite bompakketten waren en vaak niemand ook precies wist wat erin zat.
De financiële wereld loopt vast
Toen duidelijk was geworden dat de hypotheekpakketten uit de VS niet safe waren, ontstond grote verwarring. Niemand wist precies hoeveel de banken hadden aangekocht en wat dat zou betekenen voor hun voortbestaan. Als gevolg hiervan liep de financiële wereld vrijwel vast. Niemand durfde meer aan banken te lenen en de banken durfden niets meer uit te lenen aan derden. Even leek het erop dat de financiële wereld compleet zou instorten en de grootbanken failliet zouden gaan. Door overheidsingrijpen en enorme investeringen in de financiële wereld werd dit voorkomen. Als gevolg van de crisis werden er strenge regels opgelegd aan de banken om een herhaling te voorkomen:
- Banken moesten hun kapitaal dramatisch verhogen.
- Bepaalde activiteiten werden verboden, zoals het handelen voor eigen rekening.
- Er moet transparantie worden geboden wat betreft de inkomsten, dit zette de marge onder druk.
- Als er zaken mislopen, moeten de banken megaboetes betalen. De onlangs opgelegde boete aan ING is een voorbeeld.
Zijn banken nu veilig?
De regelgeving is na de kredietcrisis strikt geworden en het toezicht op de banken veel strenger. Toch is er alweer sprake van grote verschillen in de financiële wereld. In het Amerika van Trump wordt alweer gepleit om de regelgeving voor financiële instellingen te versoepelen om de economie te versterken. Ook in Europa is er beslist geen harmonisatie van toepassing. In landen als Italië is er sinds de kredietcrisis maar weinig veranderd in het beleid ten opzichte van banken. Voor beleggers zijn banken nog steeds een risicovolle optie. Neemt u toch de gok, doe dat dan in ieder geval via een betrouwbare broker op deze site.
